Skrzynki funkcyjne - czy warto używać?

Pewnie wywołam małą burzę, ale dostaję na ten temat pytania, więc stwierdziłem, że opiszę to trochę dokładniej. Generalnie administratorzy dzielą się na tych, którzy wolą listy dystrybucyjne i tych, którzy wolą  skrzynki funkcyjne. Nie będę rozwodził się zbyt długo nad listami dystrybucyjnymi, powiem tylko, że zaliczam się do tej drugiej grupy.

Co prawda w Exchange 2007 wydzielono skrzynki zasobowe (nawet 2 rodzaje), o czym pisałem niedawno na stronach polskiego Technetu, ale nadal nie uwzględniono tego specyficznego tworu jakim są skrzynki funkcyjne. Skrzynki zasobowe konfigurowane są pod kątem rezerwacji czasu i prezentacji dostępności zasobu, natomiast skrzynki funkcyjne powinny w prosty sposób udostępniać kilku osobom przesyłki pocztowe. Kiedy to może być potrzebne? Dobrym przykładem jest sekretariat dużej firmy, gdzie pracuje kilka sekretarek, a listy wysyłane są na adres pocztowy sekretariatu.

Jak konfigurować skrzynkę funkcyjną? Po pierwsze musimy założyć konto w Active Directory (bo skrzynka pocztowa jest właściwością konta) i dodać odpowiednio nazwaną skrzynkę. Konto w domenie należy wyłączyć - wybrać prawym klawiszem myszki konto w konsoli Active Directory Users and Computers i kliknąć na “Disable Account”. Następnie w zakładce z właściwościami praw skrzynki (w Exchange 2000/2003 operację tę wykonujemy w konsoli ADUC z zaistalowanymi rozszerzeniami administratora Exchange) - zakładka Exchange Advanced, przycisk Mailbox Rights. Domyślnie do konta prawo ma obiekt SELF oznaczający właściciela konta (więcej na ten temat w artykule KB 272153). W tym momencie należy dodać użytkowników jacy będą daną skrzynkę funkcyjną obsługiwać, którym należy nadać prawa "full mailbox rights" i dodać im dodatkową skrzynkę w profilu outlooka. I to w zasadzie wszystko. Inną kwestią jest sprawa czy użytkownicy powinni również wysyłać pocztę w imieniu danej skrzynki. IMHO każdy powinien wysyłać pocztę tylko i wyłącznie w swoim imieniu (zwłaszcza, że w przypadku stosowania podpisu elektronicznego jest to jedyne sensowne rozwiązanie). Ale to już inna historia.